Κατά κανόνα είναι χρόνια νοσήματα που εμφανίζουν εξάρσεις και υφέσεις. Παρόλο που τα αίτια δεν είναι απολύτως γνωστά, φαίνεται πως τόσο το εξωγενές στρες, όσο και το ενδογενές άγχος ενός ατόμου, σχετίζονται με την εμφάνιση ή την έξαρση των νοσημάτων αυτών. Ορισμένες αυτοάνοσες ασθένειες, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, μπορούν να εμφανιστούν είτε λόγω κληρονομικότητας, είτε να προκληθούν από λοιμώξεις ή άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Αξίζει να σημειωθεί, πως το 75% των ασθενών, είναι γυναίκες και περίπου το 5% του πληθυσμού, πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα.
Συχνά η εκδήλωση αυτοάνοσων νοσημάτων γίνεται απότομα, χωρίς κάποιες προειδοποιητικές ενδείξεις. Υπάρχουν περιπτώσεις που άνθρωποι ανέπτυσσαν σιγά σιγά αυτοάνοσες παθήσεις, όπως το σύνδρομο διαρροής του εντέρου, χωρίς ωστόσο να έχουν συνειδητοποιήσει πως κάτι στον οργανισμό τους, λειτουργούσε λανθασμένα. Ο δρόμος προς τη διάγνωση μπορεί να είναι μακρύς και δύσκολος, αφού υπάρχει πιθανότητα να εκδηλώνονται παραπάνω από ένα αυτοάνοσα νοσήματα.
Στην πραγματικότητα, μπορεί να χρειαστούν περίπου πέντε χρόνια για να υπάρξει μια επίσημη διάγνωση. Ο μέσος άνθρωπος επισκέπτεται από έξι έως δέκα γιατρούς, πριν αναγνωριστεί το νόσημα. Αυτό συμβαίνει διότι τα συμπτώματα των ασθενών είναι διαφορετικά και ασαφή. Η θεραπεία επικεντρώνεται κυρίως στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, καθώς δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπευτική αγωγή.
Μερικές από τις πιο κοινές αυτοάνοσες παθήσεις
Τα παρακάτω είναι μερικά από τα πιο κοινά αυτοάνοσα νοσήματα:
Ψωρίαση: επηρεάζει το δέρμα και τις αρθρώσεις. Προκαλεί κοκκινίλες και φολιδωτές κηλίδες (λέπια)
Φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου: φλεγμονωδεις ασθένειες του παχέος και του λεπτού εντέρου
Θυρεοειδίτιδα Hashimoto: φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα
Νόσος του Addison: ανεπάρκεια επινεφριδίων
Ασθένεια των τάφων: υπερενεργός θυρεοειδής αδένας
Αντιδραστική αρθρίτιδα: φλεγμονή των αρθρώσεων, της ουρήθρας και των ματιών. Μπορεί να προκαλέσει πληγές στο δέρμα
Σύνδρομο Sjogren: καταστρέφει τους αδένες που παράγουν δάκρυα και σάλιο. Μπορεί να επηρεάσει τα νεφρά και τους πνεύμονες
Διαβήτης τύπου 1: καταστροφή των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας
Σκλήρυνση κατά πλάκας: προκαλεί κόπωση και μούδιασμα, ενώ μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση, απώλεια όρασης και μειωμένη λειτουργία του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης.
Ρευματοείδης αρθρίτιδα: φλεγμονή των αρθρώσεων και των περιβαλλόντων οστών
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος: επηρεάζει το δέρμα, τις αρθρώσεις, τα νεφρά και τον εγκέφαλο
Νόσος του Crohn: φλεγμονώδες νόσημα που μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα
Κακοήθης αναιμία: μείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων που προκαλείται από την αδυναμία του οργανισμού να απορροφήσει τη βιταμίνη Β-12
Λεύκη: λευκά μπαλώματα στο δέρμα που προκαλούνται από απώλεια χρωστικής ουσίας
Σκληροδερμία: ασθένεια του συνδετικού ιστού που προκαλεί αλλαγές στο δέρμα, στα αιμοφόρα αγγεία, στους μύες και στα εξωτερικά όργανα
Τι είναι αυτό που προκαλεί το ανοσοποιητικό να προσβάλλει τα υγιή κύτταρα;
Όπως αναφέραμε πιο πάνω, η αιτία της ασθένειας είναι άγνωστη ακόμα στην Ιατρική κοινότητα, ωστόσο υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το τι προκαλεί τις αυτοάνοσες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου:
- Βακτήρια και ιοί
- Περιβαλλοντικά ερεθίσματα
- Φάρμακα
- Χημικά
Επίσης, κάποιος μπορεί να είναι πιο επιρρεπής στην ανάπτυξη ενός αυτοάνοσου νοσήματος, εάν στην οικογένεια υπάρχει ήδη ένα μέλος που ασθενεί.
Ποια είναι τα συμπτώματα μιας αυτοάνοσης ασθένειας;
Καθως υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τύποι ασθενειών, τα συμπτώματα ποικίλουν. Ωστόσο τα πιο κοινά είναι κόπωση, πυρετός και γενική αδιαθεσία. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται κατά τη διάρκεια της έξαρσης των φλεγμονών και μειώνονται κατά την ύφεση.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα επηρεάζουν πολλά μέρη του σώματος. Τα πιο κοινά όργανα και ιστοί που επηρεάζονται είναι:
- Τα αιμοφόρα αγγεία
- Ο συνδετικός ιστός
- Οι ενδοκρινείς αδένες
- Οι αρθρώσεις
- Οι μύες
- Το δέρμα
- Τα ερυθρά αιμοσφαίρια
Πως διαγιγνώσκονται οι αυτοάνοσες ασθένειες;
Συνήθως, το ανοσοποιητικό μας σύστημα παράγει αντισώματα, πρωτεΐνες δηλαδή που αναγνωρίζουν και καταστρέφουν συγκεκριμένες ουσίες, από επιβλαβείς εισβολείς στο σώμα μας. Αυτοί οι εισβολείς περιλαμβάνουν:
- Ιούς
- Παράσιτα
- Βακτήρια
- Μύκητες
Όταν κάποιος έχει αυτοάνοσο νόσημα, τότε παρατηρείται το εξής ιδίωμα. Το σώμα παράγει αντισώματα κατά των ιστών (επιθηλιακός, ερειστικός, νευρικός και μυϊκός). Η διάγνωση μιας αυτοάνοσης νόσου περιλαμβάνει τον εντοπισμό των συγκεκριμένων αντισωμάτων.
Για την διάγνωση πραγματοποιούνται οι παρακάτω εξετάσεις:
Δοκιμές ελέγχου αυτοαντισωμάτων: εξετάζει τα αντισώματα που επιτίθενται στους ιστούς του σώματος
Δοκιμές αντιπυρινηνικού αντισώματος: εξετάζει τα αντισώματα που επιτίθενται στους πυρήνες των κυττάρων του σώματος
Αιμοληψία: μετράει τον αριθμό των ερυθρών και των λευκών αιμοσφαιρίων του αίματος. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα καταπολεμά κάτι, τότε οι τιμές διαφέρουν από το φυσιολογικό.
C – αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP): η αυξημένη CRP αποτελεί ένδειξη φλεγμονής σε όλο το σώμα
Ταχύτητα καθίζησης ερυθρών: πρόκειται για έναν γενικό δείκτη φλεγμονής χωρίς να αποδεικνύει την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης νόσου, ωστόσο λειτουργεί σαν συναγερμός που κινητοποιεί τον οργανισμό έτσι ώστε να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα
Πως θεραπεύονται τα αυτοάνοσα νοσήματα;
Οι αυτοάνοσες ασθένειες είναι χρόνιες παθήσεις χωρίς θεραπεία. Ωστόσο γίνονται προσπάθειες ανακούφισης και μείωσης των συμπτωμάτων, ειδικά κατά τη διάρκεια της έξαρσης των φλεγμονών. Παρακάτω ακολουθεί μια λίστα με συμβουλές που μπορεί να ακολουθήσει ένας ασθενής προκειμένου να καταπραΰνει τα συμπτώματα μιας αυτοάνοσης νόσου:
- Υγιή και ισορροπημένη διατροφή
- Τακτική άσκηση
- Αρκετή ξεκούραση
- Λήψη συμπληρωμάτων βιταμινών
- Μείωση άγχους
- Αποφυγή της έκθεσης στον ήλιο
Ιατρικές παρεμβάσεις:
- Θεραπεία ορμονικής αποκατάστασης, εάν είναι απαραίτητο
- Μετάγγιση αίματος, σε περίπτωση που επηρεάζεται το αίμα
- Αντιφλεγμονώδη φάρμακα, σε περίπτωση που επηρεάζονται οι αρθρώσεις
- Φάρμακα για την αντιμετώπιση του πόνου
- Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα
- Φυσικοθεραπείες
Υπάρχουν μερικές εναλλακτικές θεραπείες, που μπορούν να κατευνάσουν τα συμπτώματα και ο ασθενής να αισθανθεί καλύτερα, όπως:
Χειροπρακτική (θεραπεία και πρόληψη νευρομυοσκελετικών παθήσεων)
- Βελονισμός
- Ύπνωση
*το άρθρο έχει ενημερωτικό χαρακτήρα
Δημοσίευση σχολίου